برای نازنینم

 از تو نوشتن و سرودن از تو زیباترین کار دنیاست. شاید ندانی ، اما لذتبخش ترین  برنامه ریزی هایم وقتی است که برای خندیدن تو برنامه می ریزم

بهترین روز دنیا، روزی است که تو سر حال و سلامتی و می خندی، بهترین روز دنیا روزی است که تو خوب غذا می خوری و من از ترس اینکه مبادا حواست به جای دیگری پرت شود حتی به زور نفس می کشم

بهترین سرگرمی دنیا، بازی های کودکانه با توست، و من بهترین سواری ها را به تو خواهم داد اگر یاد بگیری که بر پشتم بنشینی

بهترین لحظه دنیا لحظه ای است که مادر صدایم کنی و من بی صبرانه گوشهایم را تیز کرده ام.

من بهترین مادر دنیا خواهم بود اگر آرامش را در آغوش من جستجو کنی و بوسه من بر پیشانی بی گناهت خواب شبانه ات را بر هم نریزد.

قدمهایت را هر روز میشمارم. هر روز و هر روز قشنگ تر و محکم تر از قبل راه می روی، نیازی به تمرین با من نداری، خدا کار خودش را می داند، پروسه تکامل راه رفتنت خود به خود انجام می شود

 ومن انگار غرق در روزهای نیامده آینده ام. همان موقع که برایت سوپ نرمی میپزم تا معده ات خوب آنرا هضم کند، فکر غذاهای جشن فارغ التحصیلی، شام عروسی و همه شبهای آرزوهایم هستم

وقتی دستت را می گیرم تا با هم راه برویم، نمی دانم چرا ناخودآگاه به روزی که شاید دستانم را به تو بسپارم فکر می کنم

دلم برای همه کودکی هایت تنگ خواهد شد، دلم برای شکرانه های خودم تنگ خواهد شد. میدانم . ولی باز هم آینده را می شمارم

در کنار روزهای مادرانه ای که طی می کنم باز هم آینده را میشمارم